Operacyjne leczenie nietrzymania moczu z użyciem taśm

Co to jest leczenie nietrzymania moczu z użyciem taśm?

Operacyjne leczenie nietrzymania moczu polega na wprowadzeniu pod środkowy odcinek cewki moczowej specjalnej taśmy. Jest ona mocowana w taki sposób, by unosiła cewkę moczową i podpierała ją, ograniczając jej nadmierną ruchomość.

Taśma wykonana jest najczęściej z materiału syntetycznego, choć jest możliwe również użycie taśmy z tkanki własnej pacjentki (powięzi).

Jak przebiega operacyjne leczenie nietrzymania moczu?

Operacyjne leczenie nietrzymania moczu może przebiegać według 3 metod, które różnią się umiejscowieniem specjalnych taśm. Najczęściej stosowana jest metoda polegająca na wprowadzeniu taśm podcewkowych poprzez nacięcia w pachwinach (TOT – atrans obturator tape). Pozostałe metody zakładają założenie taśmy nad spojeniem łonowym (TVT – tension free vaginal tape) lub za spojeniem łonowym (IVS – intravaginal sling).

Zabieg wysiłkowego nietrzymania moczu za pomocą taśm przeprowadza się zwykle w znieczuleniu miejscowym. Wykonywany jest przez pochwę i polega na zrobieniu w odpowiednich miejscach niewielkich nacięć, które umożliwią wprowadzenie taśmy. Użyte podczas zabiegu taśmy wrastają w tkanki, wspomagając produkcję kolagenu. Dzięki temu wzmacniają pęcherz moczowy, chroniąc przed wyciekaniem moczu. Cała procedura trwa około 30 minut.

Jakie są efekty leczenia nietrzymania moczu za pomocą taśm?

Zwykle w ciągu 48 godzin od zabiegu odczuwalna jest wyraźna poprawa w zakresie nietrzymania moczu. Jak wynika z badań jednej z firm produkujących taśmy, całkowite ustąpienie nietrzymania moczu, po około dwóch tygodniach, uzyskuje się u ok. 80% kobiet. U 16% z pozostałych kobiet poddanych zabiegowi nastąpiła znacząca poprawa.

Kiedy wykonać zabieg leczenia nietrzymania moczu za pomocą taśm?

Wskazania do zastosowania taśm to rozpoznanie nietrzymania moczu, przeprowadzone przez urologa lub ginekologa.

Do przeciwwskazań przeprowadzenia zabiegu z użyciem taśm na nietrzymanie moczu należą natomiast: infekcja pochwy, upławy, ogólny stan zapalny z gorączką, miejscowo występowanie stanu zapalnego, zmian ropnych, ciąża, nieprawidłowe wyniki badań np.: cytologii, badania ogólnego moczu, stosowanie niektórych grup leków: przeciwkrzepliwych, fotowrażliwych oraz skłonność do tworzenia bliznowców.

Jak wygląda rekonwalescencja po zabiegu leczenia nietrzymania moczu?

Zabieg wysiłkowego nietrzymania moczu wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, więc sama procedura jest bezbolesna. Po zabiegu może natomiast pojawić się odczucie bólu lub pieczenia. W takich sytuacjach wystarczy zastosować przepisane przez lekarza środki przeciwbólowe.

Przez około miesiąc po zabiegu należy powstrzymać się od aktywności fizycznej, zwłaszcza ćwiczeń siłowych, forsownych treningów czy podnoszenia masywnych rzeczy. Wstrzemięźliwość seksualna jest zalecana przez co najmniej 6 tygodni od zabiegu.