Biopsja gruboigłowa ze znacznikiem

Biopsja gruboigłowa – wskazania i przeciwskazania do badania

Wskazaniem do przeprowadzenia biopsji gruboigłowej jest wykrycie guzków. Mogą one być wyczuwalne palpacyjnie lub uwidocznione w badaniach obrazowych (np. USG). Zabieg może zostać również zlecony przez lekarza w przypadkach wystąpienia zmian podskórnych raka piersi, mięsaków tkanek miękkich, guza wątroby, nowotworu płuc, prostaty lub kości, a także węzłów chłonnych. W przypadku zmian łagodnych biopsja może być również metodą terapeutyczną. Pozwala bowiem na usunięcie zmian i uniknięcie leczenia operacyjnego.

Przeciwskazaniem do wykonania biopsji gruboigłowej są zależne od miejsca pobrania materiału. W większości przypadków jest ona niewskazana u osób z ciężkim zaburzeniem krzepnięcia krwi. Dlatego  przed badaniem należy poinformować lekarza o przyjmowanych lekach przeciwkrzepliwych. Nie dotyczy to jednak biopsji tarczycy. Biopsji gruboigłowej piersi nie zaleca się również pacjentkom z infekcjami skórnymi w miejscu planowanej ingerencji lub ze zdiagnozowaną niewydolnością układu immunologicznego.

Przebieg biopsji gruboigłowej

Biopsja gruboigłowa nie wymaga specjalnego przygotowania. Jest wykonywana w pozycji leżącej, w znieczuleniu miejscowym za pomocą igły o średnicy około 3 m. Skórę nacina się i wprowadza przez nacięcie igłę do głębszych tkanek. Następnie uruchamiany jest mechanizm spustowy. Powoduje on wbicie igły w guza (na głębokość ok. 2-3 cm) oraz pobranie wycinka tkankowego, zwanego wałeczkiem tkankowym. Jeśli istnieje podejrzenie, iż występujący guz może być nowotworem złośliwym, w środku zostawia się znacznik (marker). Daje on pewność co do lokalizacji zmiany.

Podczas biopsji do badania histopatologicznego pobiera się zwykle kilka wycinków (od 3 do 6). Po badaniu często na miejsce nacięcia nakłada się opatrunek uciskowy, aby zabezpieczyć obszar wkłucia i zminimalizować ryzyko krwawienia z przeciętych naczyń krwionośnych. Procedura łącznie trwa od 10 do 40 minut, w zależności od wielkości guza. Następnie pacjent zastaje poddany obserwacji przez ok. 30 min. Pozwala ona ocenić stan po badaniu.

Biopsję gruboigłową przeprowadza się w miejscowym znieczuleniu. Z tego względu badanie jest inwazyjne, ale bezbolesne. Zdarza się jednak odczuwanie lekkiego dyskomfortu. Ponadto w miejscu wprowadzenia igły może wystąpić obrzęk, krwawienie, zsinienie lub krwiak. Zwykle badanie powoduje powikłań i nie pozostawia na skórze długotrwałych, widocznych śladów. Biopsja gruboigłowa jest bardziej precyzyjna niż biopsja cienkoigłowa, ponieważ pobrane próbki tkanek są większe. Pozwala to na uzyskanie bardziej wiarygodnych wyników.